De boer op.

Heeft iemand een idee wat ik met die rammenassen kan doen?

Ben je ook nieuwsgierig?
Naar filosofie? Naar technologie? Naar innovatie?
Naar muziek? Naar cultuur? Naar natuur?
Of naar de medemens?
De leven?
Dan is deze nieuwsbrief iets voor jou.

Ben je ook in onvrede?
Over de manier hoe we de dingen organiseren,
hoe we alles interpreteren,
hoe we tegenover elkaar (denken te) staan,
hoe we onze aandacht weggooien?
Als mens en maatschappij.

In deze nieuwsbrief bekijken we de dingen anders.
We proberen om de hoek te kijken.
Naar de toekomst.
Naar de lange termijn.
Naar de 22ste eeuw, desnoods.
Naar de wereld van de kinderen van onze kinderen.

Samen gaan we op zoek,
naar andere denkbeelden.
Een andere mindset.
We geven taal aan een nieuw verhaal.
We zoeken en we vinden hoop.
Want er is veel mogelijk
als we het samen doen.

Morning,

zoals jullie merken heeft deze nieuwsbrief geen vast moment. Soms komt hij zondagmiddag toe. Een andere keer is het zondagavond of zelf maandag dat ik hem kan sturen. Het liefst zou ik hem op zondagochtend schrijven. Met een verse koffie eventjes alles op een rijtje zetten. Dat zou me het best uitkomen. Maar het lukt niet. Here is why.

Een tijd geleden terug kwam ik met de dochter thuis. We hadden inkopen gedaan. Na alles uitgepakt te hebben was niet enkel de ijskast gevuld, we hadden ook een volledige vuilzak aan plastic verpakkingen verzameld. Wat een droevig beeld. Bio groenten, verpakt in plastic doosje en een plastic zakje. Herkenbaar?

We werden er allebei verdrietig van en beloofde elkaar dat dit de laatste keer was: vanaf vandaag gaan we het anders doen. We gaan gewoon elke zondag naar de markt. De oogst van de bio boer is niet enkel lekkerder, het is ook vaak goedkoper. En zonder verpakking.

Tot daar de belofte.
Tot daar het zondag-ochtend-nieuwsbrief-momentje.

Ik zou een nieuwsbrief over de boerenprotesten willen schrijven voor jullie. Het zou me amuseren, want geef toe, het is opvallend dat dit ook weer gaat over de strijd tussen het oude bewaren en het nieuwe organiseren.

Ik zou het over de power play van de boeren willen hebben. Hoe slim het is met zware machines de straat op te komen. Om ermee naar de Europese wijk of de distributiecentra van supermarkten te trekken. Er moet wel naar je geluisterd worden...

Ik zou de link leggen tussen David en Goliath. De kleine boer versus de grote systemen (Europa, De Boerenbond, regelgeving). Maar de machines zijn alleen maar zo groot omdat het land hard en ruw is. Elke traktor herinnert me aan het feit dat de natuur nog sterker en krachtiger is. Mens vs natuur. Dat is de echte strijd van de huidige landbouwindustrie.

Ik zou me kunnen verwonderen over de paradox dat de boeren zo weinig meestappen met klimaatmarsen. Ze zijn de eerste die de gevolgen van de klimaatopwarming voelen. Terwijl de regering korte termijn beloftes maakt, voelt iedereen - zelfs de boeren - dat er een lange termijn benadering nodig is…

Ik zou kunnen schrijven over oplossingen. Wat we kunnen doen. Vandaag. Betere digitale tools voor de administratiedruk, oude technieken weer tot leven brengen, geen kunstmest meer voor veeteelt houders... Maar dat is allemaal niet genoeg volgens experten. Het is een systeemcrisis. Tijd voor een ander systeem!

Maar ik ga dat niet doen.
Ik moet naar de bio boer.
Heb het mezelf en de kinderen beloofd.
Want hoe je het draait of keert,
wij zijn zelf het systeem.

En dat betekent keuzes maken.
Dus, de boer op.
Iemand een idee wat ik met die rammenassen kan doen?