“Vroeger geloofde ik dat we het systeem niet kunnen veranderen.
Nu weet ik dat het wel kan.
Wij zijn het systeem.”
Dat waren de laatste woorden van mijn talk op Brainwash Festival in Amsterdam.
Het klinkt een beetje guru, hoe ik het hier zo schrijf.
Maar het klonk krachtig en logisch.
En dat kwam niet door mijn lezing.
Maar door de reacties die erop volgden.
(By the way, de talk ging goed. De zaal was zelf te klein. Ik sta er nog van te blozen.)
Anyway,
hallo!
Welkom in deze nieuwsbrief.
Welkom ook aan de nieuwe lezers
De voorbije weken schreef ik vaak over de apocalypse en het einde van de beschaving. Vandaag is het een editie vol hoop.
En ja, hoop voelt vandaag als een dissonante boodschap. De genocide in Gaza wegen op mij. Op ons allemaal vermoed ik.
En ook de klimaatopwarming is niet om vrolijk van te worden.
Volgens een nieuwe studie wordt de kans kleiner dat we de klimaatdoelstellingen van Parijs (1,5 graad opwarming) halen. Metingen en onderzoek wijzen uit dat we meer in plaats van minder van ons koolstofbudget (het zogenaamde Carbon Emissions Budget) aan het verbruiken zijn. 🥵
The Guardian plaatste deze foto bij het artikel over de studie. Het toont een boer op zijn veld, een uitgedroogde pompoenveld. Ik vermoed dat ze het nieuws wilden koppelen aan de actualiteit. Urgentie meegeven. Want de analyse is erg technisch, de boodschap ervan is echter simpel: we have to act now.
De man op de foto heet Alan Mazzotti (ja, ik ging er naar op zoek). Hij woont niet ver van Denver in Colorado. Dat is het midden van de USA.
Pompoenen zijn eigenlijk erg gemakkelijk te telen. Maar toch liet de boer een stuk van zijn land leeg. Het is te droog. En er is te weinig water. Het brengt gewoon niet meer op. Hij wil nog eventjes pompoenen telen, maar niet lang meer, “there’s no future after me,” vertelde hij aan AP “My boys won’t farm.”
Ik zou Alan graag een mail sturen. Of een kaartje. Met daarop: een filmtip.
De foto’s doen me namelijk denken aan het begin van de film Biggest Little Farm. Het is een documentaire over een koppel dat een boerderij begint. Niet zomaar een boerderij. Maar een op de ouderwetse manier. Een boerderij zoals we ze afbeelden in kinderboeken. Waar verschillende gewassen en dieren door elkaar worden geteeld. Living in perfect harmony. You know.
I know, dat klinkt naïef. En dat was het ook. Toen ze er aan begonnen.
Zij tv-kok. Hij filmmaker. Allebei nul ervaring als landbouwer of boer. Ha.
De film toont een periode van 7 jaar zoeken en worstelen om hun droom waar te maken. Bij elk succes schuilt een nieuwe uitdaging of plaag om de hoek. En toch slagen ze erin een stuk land, uitgedroogd zoals het pompoenveld, om te toveren tot een prachtige groene oase.
Hoe is het bij hen (Apricot Lane Farms) wel gelukt?
Door een eenvoudige boodschap: je moet de natuur haar werk laten doen. In plaats van een fruit of dier te telen, organiseren ze een ecosysteem van dieren en planten. En in plaats van dit ecosysteem te domineren en controleren als mens, leren ze hoe het systeem zichzelf kan helpen en redden.
Tot 16 november is The Biggest Little Farm op Netflix te zien. Ik bekeek hem samen met de kinderen. De natuur en dieren zijn prachtig in beeld gebracht. Familietip! Maar het is vooral een injectie van hoop. Echt waar.
De film bovendien hoe een complex systeem (zoals de natuur) een eenvoudig algoritme kan hebben. In dit geval: alles is met elkaar verbonden. Dat laatste wordt ook interdependence of regenerative genoemd. Moeilijke woorden voor iets dat we allemaal kennen en voelen: we zijn nooit helemaal vrij of onafhankelijk. We bestaan bij de gratie van de relatie.
Ik schrijf er binnenkort meer over in deze nieuwsbrief.
Ik vertel er ook over in mijn presentatie. Maar ik wil het ook illustreren. Daarom breng ik voortaan steeds een presentatie en conversatie.
Show, don’t tell.
Want we zijn het systeem.
Stuur me een bericht als je wil weten hoe mijn talk jouw organisatie kan inspireren.
Tot volgende week!
Ik heb de film een hele tijd geleden gezien. Ik werd er gelukkig van want het gaf hoop. Hoop in daden.
Vandaag ga ik naar de plukboerderij waar een jonge boer en boerin een eco- economisch rendabel systeem trachten uit te bouwen. Veel respect voor.