Hi,
hoe gaat het?
Had je tijd mijn vorige nieuwsbrief over kwantum te lezen?
Ik vraag het niet ter controle.
Maar als een check-in.
Heftig he, die kwantum fysica?!
Dat de manier hoe we de wereld beleven en interpreteren, anders is dan hoe ze opgebouwd is.
Dat niks nooit echt hard is, maar steeds beweegt.
Dat de dingen niet begrensd zijn, maar steeds en altijd in relatie tot elkaar staan.
We moeten onze mentale kaart van de wereld herzien.
Ik moest denken aan de pre-renaissance mens.
Stel je die even voor.
Op het strand.
Uitkijkend over de zee.
Een wetenschapper probeert hem te vertellen dat de aarde niet plat is, maar een bol.
Terwijl alles plat lijkt.
(Tussen Copernicus en Newton zit ook anderhalve eeuw.
Reken maar uit waar we nu staan met deze nieuwe wetenschappelijke theorie.)
“Iedere keer dat iets vaststaands ter discussie wordt gesteld, opent zich iets anders wat ons in staat stelt verder te kijken.” besluit Rovelli op het einde van zijn boek.
Gisteren was ik op het Festival van de Gelijkheid.
Daar werd de installatie Botanische Bandieten getoond.
In een immersive audio verhaal kom je oog in oog te staan met Chinese vlinderstruiken.
Ze stellen je enkele vragen.
Over onze wereld.
Het is te zeggen: hoe wij de wereld als mens beschrijven.
”We zijn niet welkom hier”, vertelden de planten ons. “We worden invasief genoemd.
Maar we leven hier graag. In jullie landschap vol met stenen.”
”Wat is - in jullie taal - het antoniem van grens?” vroeg de struik ons.
Ja, wat is het?
Link?
Switch?
Band?
Verbinding?