Waar geven we aandacht aan?
Deze week schrijf ik over de reacties op deze nieuwsbrief en wat me dat leert over de renaissance en de toekomst.
In deze nieuwsbrief onderzoek ik hoe we tot een 22ste eeuwse renaissance komen. Een bloeiende tijd voor de kinderen van onze kinderen. Deze gedachten oefening is zowel een uitnodiging om de balans op te maken als exploratie naar wetenschap en technologie.
Ken je een vriend of collega die ook plezier kan vinden in deze hoopvolle zoektocht. Stuur hem/haar deze editie door. Dat helpt mijn project vooruit.
Hi,
de azalea is roze, denk ik terwijl ik op mijn koffie wacht. De plant staat buiten op de vensterbank. “Je kan ook met de telefoon betalen” zei de jongen van de scouts trots. Ik had geen argument meer om geen azalea te kopen. Ik denk dat ze met de opbrengst op kamp gaan, maar eigenlijk was ik niet aan het luisteren. Ik hou eigenkijk niet van azalea’s, dacht ik toen ik de Payconiq app opende. Maar zonder veel aandacht te geven had ik de plant gekocht, in een bloempotje gepropt en op de vensterbank gedropt.
Maar nu zie ik dat de plant knopjes krijgt. Kleine bloemetjes in wording. En ze zijn roze.
In deze editie van mijn nieuwsbrief zet ik mijn onderzoek op pauze en wend ik mijn aandacht naar jullie, de lezers. Wie zijn jullie? Wie ben je? Wat denk je van de ideeën die ik beschrijf? Moet ik eigenlijk jullie of jij zeggen?
Deze week ga ik meta. Een nieuwsbrief over deze nieuwsbrief. 🧐
Stuur een bericht of rooksignaal als je vragen hebt, jezelf herkent of denkt: ja, meer van dat.
1.
Laten we beginnen met data. Jij bent een van de 1020 mensen die deze nieuwsbrief ontvangt. De voorbije maand schreven zich 22 mensen in. Evenveel mensen schreven zich uit. Ik weet niet helemaal wat dat betekent maar vind het een positief signaal. De mails hebben ongeveer 50% opening rate met iets meer dan 1000 opens per editie (meaning: sommige lezers openen de mail meerdere keren). Naast de Belgen en enkele Nederlanders (8%) is er ook een lezer in Australië. Howdy!
Van waar lees jij mee?
2.
Zou deze nieuwsbrief bestaan zonder jou, de lezer? Neen. Als ik op send druk, weet ik dat de mail naar 1000 mailboxes en smartphones verzonden wordt. Dat geeft me elke keer the thrills. Substack heeft daarnaast extra tools gebouwd om met je lezers in contact te komen. Je kan een nieuwsbrief liken, je kan comments nalaten onderaan de mailing of chatten via de Substack app.
Al bij al is de lezersinteractie vrij klein bij deze publicatie. Ik zou het wel fijn vinden om er meer mee te doen. Enkele weken geleden stuurde Stijn me dat we “altijd alles vanuit het menselijk oogpunt bekijken, ik heb het er lastig mee, de mens is de maat van alles geworden, we voelen ons superieur.” Dat had ik eigenlijk kunnen vermelden in de editie over perspectiefwissel vorige week. Ik kreeg een mooie reactie maar vergat ze te vermelden.
Moet ik meer lezersdialoog opzoeken?
3.
De meeste reacties komen via andere kanalen. Een berichtje via whatsapp. Een vriend die me er over aanspreekt. Of ikzelf die vraag: “heb je de mail gelezen, gisteren”? Dat doe ik niet voor de aandacht, maar om te weten: is this making any sense?
Soms heb ik het gevoel dat ik open deuren in trap. Zoals wanneer ik over De Vitruvian Man schrijf en me erger aan dat het altijd over mannen gaat. Ik hoor mijn vriendin Saskia denken dat deze strijd al decennia oud is. Een dag later echter vind ik mezelf in een gesprek over nieuw project. Wanneer het nieuwe team wordt beschreven, blijkt het om allemaal witte mannen te gaan. Dan denk ik: we hebben nog zo veel werk.
Is this making sense?
4.
Als ik schrijf, heb ik vaak een lezer in gedachten. Dat helpt me om te vertellen in plaats van te schrijven. Ik neem er echter vrede mee dat voor deze lezer sommige ideeën en edities verrassend zijn en andere dan weer stating the obvious. Dat is voor iedereen anders. Wat mij het meest drijft, is de rode draad tussen de verschillende edities en topics. Het is één groot verhaal. Als ik eerlijk ben is dit meer dan een newsletter. Dit is het begin van mijn tweede boek. Waarvan jullie de eerste lezers zijn.
Kan dit een goed boek worden?
5.
Wat Bart leuk vindt aan deze renaissance zoektocht, zo vertelde hij me vorige week, is dat er hoop uitspreekt. Ik was echt blij dat te horen. Want ja, ik probeer kritisch te kijken naar de systemen van vandaag. Maar die kritiek vertrekt net vanuit de hoop dat we betere systemen kunnen opzetten.
Voel jij hoop? Of wanhoop?
6.
Een andere lezer werkt bij een accelerator. Hij vroeg of en wanneer er ook relevante informatie voor organisaties in de mailings zal of kan komen. “Alles wat niet excel past, wordt bij ons beschouwd als filosofie.” Wat is er verkeerd met filosofie, vroeg ik me af. En ook, misschien moeten we de man/vrouw verhouding in de raden van bestuur eens natellen. Zet dat eens in excel.
Maar toegegeven, het is een relevante vraag. Zou ik deze nieuwsbrief commerciëler kunnen/moeten maken?
7.
Op het perron kwam ik Steven tegen. Ik wist dat hij ooit ingeschreven was, dus vroeg hem of hij nog meeleest op dit nieuwe platform. “Over Rome? Ja hoor.” Wat hij tof vindt, zo vertelde hij me, is dat ik de zaken anders bekijk. Lien stuurde me via whatsapp dat het tof is “om mee te reizen, en mee in je gedachtestroom te zitten”.
Dat is fijn om te horen. Ik ben graag jullie gids. We zouden we ook eens echt samen op reis kunnen gaan. Met enkele lezers naar Rome of Firenze bijvoorbeeld op zoek naar de renaissance. Of een weekje filosoferen en out-of-the-box denken in een villa in Frankrijk. Ik zorg voor een programma.
Zou je meegaan?
8.
Tim stelde de vraag waar ik de informatie vandaan haalde. “Weet jij dat allemaal of zoek je het op” vroeg hij me. Het is obviously het laatste. Zo heb ik vorige week uren gelezen in de biografie van Michelangelo. Ik haalde er uiteindelijk maar een zin uit, namelijk die quote over Bramante. Een goeie architect maar slecht ingenieur. Uren research voor een zin. Niet echt rendabel, zou je denken. Maar anderzijds weet ik dat ik die anekdote nog jaren ga kunnen gebruiken in talks en keynotes. Het illustreert namelijk iets wat ik al lang probeer te vertellen. Om tot een nieuw verhaal te komen moeten technologie en kunst samen gaan.
9.
Twee andere lezers lieten me weten dat ze de muziek leuk vinden. Love that.
🎶 🎶 Muziek 🎶 🎶
Deze week in mijn Spotify playlist Curated Weekly: dance. House tracks die passen tijdens een winterse fietstocht of autorit.
Tot slot.
Door jullie reacties leerde ik waar dit onderzoek voor mij over gaat. Laat me even samenvatten.
Het is een oefening in hoop.
Een strijd voor meer gelijkheid.
Het is een reis die we samen ondernemen. Of een antwoord op het gevoel dat we stilstaan of vastzitten.
Het is een uitnodiging om te lezen en te onderzoek.
Om verder en anders te kijken. To peek around the corner, zoals Hanne schreef.
Door mezelf te verplichten wekelijks iets te schrijven en verzenden, weet ik nog meer waar de renaissance van de toekomst voor staat.
Het is een oefening in lange termijn denken. Uitzoomen.
Het gaat over wakker worden (en dus beseffen dat we in slaap gevallen waren of in de middeleeuwen leven).
Daarbij komt het trage besef dat ons huidig perspectief een illusie is, gezichtsbedrog.
Hiervoor hebben we een samenspel tussen technologie en cultuur nodig, tussen wetenschap en verbeelding.
Tot slot moeten we ook terug durven gaan naar oude teksten, vergeten kennis. De diepere betekenis hiervan is de vraag waar we aandacht aan geven.
Als er een ding is dat renaissance en jullie reacties me leert, dan is dat er veel geweten en beschreven is. Alles is er al om een verandering te veroorzaken. Om een andere weg in te slaan. Naar een ander leven, een andere wereld, een andere toekomst. De vraag is echter: waar geven we aandacht aan?
Misschien is deze boodschap niet in cijfers of excel te vatten, maar het lijkt me wel iets waar ook werknemers, managers of ondernemers iets aan hebben. Waar beslissen we samen aandacht aan te geven.
Ik alvast aan jullie, de lezers. En aan de azalea.
Het is fijn jouw authentieke, zoekende en kwetsbare stem te lezen. Het is zelfs verfrissend in tijden van zelfverheerlijking. Ik geloof in jouw zoektocht naar een betere wereld. Misschien kunnen je lezers je voorbeeld volgen. Optimisme, authenticiteit, kwetsbaarheid en creativiteit zullen de handvaten worden voor volgende decennia. Bij deze schrijf ik me ook in op jouw inspiratietrip naar Rome. Bedankt voor de fijne nieuwsbrief. Jan
REI-SJE RO-ME. (of Firenze, maar in elk geval sign me up!)