Embrace Ambivalence
Een nieuwsbrief over dubbelwaardige gevoelens koesteren en hoe dat de competentie van de toekomst zal zijn.
Hi
Welkom aan de nieuwe lezers. En veel dank voor de inspiratie die jullie me stuurde. Leuk dat mijn nieuwsbrief ook via dit nieuwe platform zijn weg vindt. De vorige editie had een openings-rate van 60%. Dat is hoger dan voorheen. Woohoo.
Vorige week introduceerde ik de 22nd century renaissance. Het is mijn metafoor om anders over de toekomst na de denken. Misschien zal men in de renaissance van de 22ste eeuw over deze tijd als de middeleeuwen spreken. Als de tijd waarin de mens nog vast zat. Waarin hij zichzelf en planeet nog moest bevrijden.
Het is tevens een hoopvolle manier om naar vandaag te kijken. Om een lange termijn bril te ontwikkelen en tendensen te zien die ogenschijnlijk onzichtbaar zijn.
Via deze Substack stuur ik je updates van mijn onderzoek. Een wekelijkse shot hoop.
Deze week wil ik het over ambivalentie hebben. “Het wordt een de belangrijkste competenties van de toekomst” zei ik op oudejaarsnacht tegen een vriendin. “Om kunnen gaan met ambivalentie.” Pas enkele dagen later herinnerde ik dat ik dat punt in mijn boek al eens had gemaakt.
In deze nieuwsbrief 4 korte bedenkingen en stukjes over ambivalentie.
In poëzie.
Ik ben niet echt een poezië-lezer. Niet dat ik er tegen ben of zo. Het is gewoon geen deel mijn leespatroon. Sinds een jaar krijg ik echter af en toe een gedicht toegestuurd door Hanne, vriendin en lezer van deze nieuwsbrief 🙋♂️. We spraken er over op oudejaarsavond. Over er van dubbele emoties verborgen zitten in die korte stukjes tekst. Ogenschijnlijke tegenstrijdigheden. Ambivalenties.
Mooi is dat.
Een voorbeeld van een gedicht dat ze me stuurde.
LOVE AFTER LOVE
by Derek Walcott
The time will come
when, with elation,
you will greet yourself arriving
at your own door, in your own mirror,
and each will smile at the other’s welcome,
and say, sit here. Eat.
You will love again the stranger who was your self.
Give wine. Give bread. Give back your heart
to itself, to the stranger who has loved you
all your life, whom you ignored
for another, who knows you by heart.
Take down the love letters from the bookshelf,
the photographs, the desperate notes,
peel your own image from the mirror.
Sit. Feast on your life.
In media.
Een ambivalentie is een toestand van tegenstrijdige gevoelens. Er heerst een misverstand dat een van deze gevoelens moeten winnen of verliezen. Dat is echter niet zo. Ze kunnen naast elkaar bestaan. Dubbelgerichtheid, dubbelwaardigheid, antwoordt synoniemen.net op mijn vraag.
Met dubbelwaardigheid kunnen omgaan is volgens mijn echt een competentie die we nodig zullen de komende tijd. Want ja, we staan voor uitdagende tijden. Maar er is ook veel hoop, innovatie en schoonheid.
De media leert ons anders te denken. Opiniestukken moeten zich tegen iets keren. Praatgasten op televisie worden gekozen om elkaar te bevechten. En artikels moeten een duidelijk haakje hebben. Zo titelde het Nieuwsblad deze week dat Eén op de zes kmo’s in het eerste kwartaal 2023 mensen ontslaan. Een alarmerend bericht dat nog maar eens lijkt te bevestigen hoe groot de crisis is. Terwijl, in hetzelfde artikel: “Toch een lichtpuntje: ongeveer één op de drie kmo’s (34,2%) wil begin 2023 aanwerven.” Zucht. Maar dan toch zo een titel gebruiken.
Een tegengeluid kregen we vorige week door Piet Colruyt voorgeschoteld. Hij postte een paradoxale lijst op zijn Linkedin profiel. Sneu heet de lijst. Over zaken die sneuvelden in 2022. Een sneuveltekst met een hele hoop ideeën. Maar ook een hele hoop hoop, zoals hij zelf zegt.
In activisme.
Barbara wees me op deze quote van Edward Abbey door. Het is een tekst die activisten wel eens gebruiken wanneer ze de moed verliezen. Het herinnerd hen er aan niet overdonderd te worden door de urgente uitdagingen van vandaag.
Be as I am — a reluctant enthusiast… a part-time crusader, a half-hearted fanatic. Save the other half of yourselves and your lives for pleasure and adventure. It is not enough to fight for the land; it is even more important to enjoy it. While you can. While it’s still here.
So get out there and hunt and fish and mess around with your friends, ramble out yonder and explore the forests, climb the mountains, bag the peaks, run the rivers, breathe deep of that yet sweet and lucid air, sit quietly for a while and contemplate the precious stillness, the lovely, mysterious, and awesome space.
Enjoy yourselves, keep your brain in your head and your head firmly attached to the body, the body active and alive, and I promise you this much; I promise you this one sweet victory over our enemies, over those desk-bound men and women with their hearts in a safe deposit box, and their eyes hypnotized by desk calculators. I promise you this; You will outlive the bastards.
Embrace ambivalence
Dus ja, koester de ambivalentie. Het is een tagline die we noteerde tijdens het cureren van de tentoonstelling “Hello, Robot” in 2016. En die ik sindsdien ook gebruik als attitude om naar technologie en verandering te kijken.
Ik vind het zo vanzelfsprekend dat ik bijna vergat dat ik er al over schreef in mijn boek.
“De eerste keer dat ik met deze uitspraak geconfronteerd werd, was tijdens het cureren van de tentoonstelling Hello, Robot. Ik zag het voor het eerst in de notities van Amelie Klein, de curator bij Vitra Design Museum die het project leidde. Op korte tijd waren we de wereld en geschiedenis van robots in gedoken. Op zoek naar geschikte objecten viel het ons op hoe extreem en emotioneel de robot-verhalen en berichten waren. Robots zijn er om de mens te bedienen of te bedreigen. Als curatoren werden we als het ware in verleiding gebracht om zelf een standpunt in te nemen. Ongeacht we zelf soms twijfelden over de opzet van een installatie of toepassing, besloten we dat niet te doen. Toen we besloten een neutraal verhaal te vertellen opdat de bezoeker zelf een keuze kon maken, kwam het adagium embrace ambivalence naar boven. De zin stond nergens letterlijk te lezen in een beschrijving op de muur of in de catalogus, maar was wel het leitmotiv doorheen de vier expositiezalen. Het hielp ons niet alleen de vormelijke factoren, maar ook de premisse van de tentoongestelde objecten goed te onderzoeken.
…
Door te focussen op mogelijkheden in plaats van waarschijnlijkheden kan je zowel de hoopvolle als de angstige toepassingen van technologie ontdekken. Als je evenveel wit en zwart van een verhaal kan zien, ontstaat er een grijze zone waarin je geen held hoeft te zijn om ethisch te handelen. Hiervoor - en daarom - is het belangrijk om de ambivalentie te leren koesteren.”
Over dat onderscheid tussen mogelijkheden en waarschijnlijkheden kom ik nog eens terug. Dat is eigenlijk wel interessante voor deze reis naar de 22ste eeuw.
In tussentijd kan je luisteren naar een nieuwe update van mijn Curated Weekly playlist. Deze week met nummers die je zowel aan het haardvuur of tijdens de koude winterwandeling kan beluisteren. 🪵 ⛸
fredo