“Human survival is a niche interest.”
De relatie centraal: 3 bekentenissen en een uitnodiging.
Hi,
Quote van de week: “Human survival is a niche interest.”
Het komt uit This Can’t Be Happening van George Monbiot. Een klein boekje over planetaire uitdagingen. Toen hij het schreef, in 2017, was ik mijn manifest Artificial Stupidity aan het schrijven. Over de plaats van de mens in een wereld waarin technologie en AI overal zijn. Dat was ook op dat moment ook een niche.
Bekentenis 1.
Toegegeven.
Ik mis die tijd.
De tijd dat human survival nog niet mijn niche was.
Dat ik het klimaatnieuws grotendeels negeerde.
Dat ik de rapporten niet echt las.
Dat ik het slechte nieuws nog kon negeren.
Dat laatste lukt nu niet meer.
En toegegeven, dat maakt het niet makkelijker op.
Volgens Monbiot hebben we nood aan een moreel kader om met deze toekomst om te gaan. “The Moral Compass needed to guide us to this crisis has to be constructed almost from scratch.”
Een moreel kompas die ruimte laat aan het verdriet en de angst voor het verlies aan biodiversiteit, een kompas die ook vertelt dat onze acties gevolgen hebben of - anders gesteld - dat het uitblijven acties het leven van toekomstige kaapt. En tenslotte een kompas dat eerlijk is in het erkennen dat het huidige systeem uitgehold is.
Dat is in essentie wat het klimaat arrest van deze week aangeeft. Of zoals Karel Verhoeven - hoofdredacteur van De Standaard - schrijft over de klimaatzaak: “Toch is het uiteindelijke oordeel van het hof niet zozeer politiek als wel moreel: een overheid is verplicht tot voorzichtigheid en zorg, ze moet het leven van burgers beschermen.”
Bekentenis 2.
Ja, I know.
Een moreel kompas.
Dat klinkt zo zwaar.
Maar het hoeft niet zo te zijn.
Deze week heb ik een nieuwe en handige parameter aan mijn moreel kompas toegevoegd. Het komt uit een interview met de Amerikaanse bioloog Dr. Ayana Elizabeth Johnson en bekend van de Ted Talk: How to find joy in climate action.
Op de vraag waarom ze niet depresssief is, heeft ze een eenvoudig antwoord: “I just don’t work with assholes.”
Toegegeven.
Ik ga het devies schaamteloos ga stelen.
Het klinkt als het credo van Fredo.
(Die zin gaf me ineens ook een duidelijker beeld op de 1000+ mensen die de tijd nemen deze nieuwsbrief te lezen. Ineens zag ik wat jullie gemeen hebben. You’re the opposite of assholes.)
Bekentenis 3.
That being said.
Ik krijg de laatste tijd tegenstrijdige feedback van de lezers. Sinds ik het thema interconnectedness en interbeing aangesneden heb, zijn de reacties verdeeld. Terwijl de ene lezer me uitnodigt voor een podcast concept over verbinding (meer daarover later), knipoogt de andere lezer me dat mijn verhaal een cult is geworden: “die renaissance van jouw is niet die van de 22ste eeuw, in jouw hoofd is die renaissance al begonnen.”*
De ene stuurt: nu ga je te ver. De andere: eindelijk, je begrijpt het ook. Twee kampen. Dat verontrust me een beetje, want polariseren is net het omgekeerde van wat ik wil doen. Dat dualisme is net de oude manier van kijken en denken.
Het gaat niet over mens versus natuur.
Of over ecologie versus economie.
Je moet kiezen tussen ondernemen of lange termijn denken.
Evenmin gaat het niet over het individu of het collectief centraal.
Er is geen keuze tussen individualisme en collectivisme.
Zo keken we er in de 20ste eeuw naar.
Er is mutualisme.
Wat de natuur ons vertelt is dat er een andere realiteit is. Er is een derde weg. Namelijk deze die zegt dat alles beweegt in relatie tot elkaar. En dat niets kan bestaan of overleven zonder de relatie. Dat is wat de kwantumfysica ons leert.
En ja, ik had jullie een nieuwsbrief over kwantumfysica beloofd. Maar ik heb het schrijven gestaakt. Toegegeven, het voelde namelijk alsof ik een argument moest maken. Mezelf verdedigen. Om serieus genomen te worden. Zodat je mijn kamp kon kiezen. En zo wil ik het niet.
Want echt denken vanuit de relatie en verbinding is geen overtuiging of standpunt. Het is een uitnodiging. Een uitnodiging om onze wereld anders te bekijken. Om te zien wat we gemeen hebben. De lucht die we in ademenen. De bomen die zuurstof aanlevert. De toekomst van onze kinderen. Vul zelf maar in.
De echte reden waarom ik meer aandacht voor klimaat en natuur heb, is omdat de natuur me uitnodigt het anders te doen. Misschien is die crisis eigenlijk een cadeau. Het is een uitnodiging die ik graag met jullie wil delen. Ik zet je op mijn guest list.
tot volgende week,
over kwantum,
wie weet,
Fredo
* Het is waar. Het is al begonnen. We gaan niet wachten tot de 22ste eeuw.
Daarom ook dat - zoals je misschien opmerkte -de nieuwsbrief nu Next Renaissance heet.
https://www.mixcloud.com/AOMradio/deep-dub-roots-w-kyle-br-smith-from-roots-to-regeneration/